Wat kan een leven toch ineens op de kop staan. Als leidinggevende in verschillende organisaties is het me al vaker overkomen dat ik afscheid heb moeten nemen van medewerkers die door omstandigheden niet meer konden doen waar zij al jaren zo goed in waren. Gepassioneerde medewerkers die door handicap of ziekte hun werk moesten loslaten. Lange complexe re-integratietrajecten leidden niet tot het gewenste resultaat. Afscheid nemen dus, hoe moeilijk ook.
Nu ervaar ik het zelf. En moet ik zelf laten zien dat het leven meer is dan werk alleen en dat genieten op veel manieren mogelijk is. Soms in ander werk.
“Het lijkt gewoontjes allemaal, maar nee, zodra men dat gaat uitspreken, komt het pas echt binnen”
Maar ja, veertig jaar gezondheidszorg, veertig jaar met passie, liefde en betrokkenheid deel uitmaken van diverse superteams. Dat ga ik missen. Het is zo dubbel, dit afscheid, de medewerkers die je allemaal het beste toewensen, de complimenten over wie je was en wat je voor velen hebt betekend in al die jaren. Lijkt gewoontjes, maar nee, zodra men dat gaat uitspreken, komt het pas echt binnen.
Genoeg sentiment nu. De zorg moet door en daar zijn al die andere uitblinkers in de zorg nog steeds mee bezig. Wees je bewust voor wie je bezig bent en dat je dit vak niet alleen kunt doen en elkaar altijd weer nodig hebt bij het zorgen voor anderen. Maar zorg ook goed voor jezelf.
Mijn dank gaat uit naar eenieder waar ik in die veertig jaar mee heb mogen samenwerken. Succes met alles wat je doet. De branche ligt mij nog steeds na aan het hart en ik zal deze dan ook op de voet blijven volgen vanuit mijn huidige rol als voorzitter van WijGastvrij. En waar mogelijk zal ik mijzelf op een andere wijze nuttig gaan maken.
We gaan elkaar treffen.
Michel Overwijk is voorzitter van WijGastvrij. Hij was tot voor kort manager f&b en schoonmaak in OLVG te Amsterdam. Bovenstaande column verscheen in Uitblinkers 25.
